Wendy Tjalma (Amsterdam, 1973) valt voor de charme van het dagelijks leven en voelt zich daarbij aangetrokken tot de ‘traagheid’ van de dingen in het leven. Dingen die tijd kosten. Tijd die zij zichzelf in het dagelijks leven meestal niet gunt: ‘Ik laat me (te) vaak leiden door tijd en de onderwerpen die ik schilder hebben daar nu juist geen boodschap aan.

Mijn onderwerpen zijn pretentieloos en zonder doel; er is alleen het hier en nu. Ze zijn simpel, onbevangen, alledaags en ik snak daarnaar. Het is geruststellend en geeft mij een gevoel van warmte, geborgenheid en veiligheid. Een soort baken, die nostalgie en lichte heimwee oproept.

Wat ik schilder is eigenlijk vrij vanzelfsprekend en is er altijd, zoals het groeien van de natuur of het opgroeien van kinderen. Wat er ook gebeurt, bomen blijven groeien en kinderen blijven onderzoekend, onbevangen en speels. Honderd jaar geleden, nu, maar ook in de toekomst.

Ik focus me nu geruime tijd op bos. Een bos trekt zich nergens iets van aan. Bomen groeien of beginnen opnieuw. Bossen gaan verder waar grenzen, normen en waarden ophouden. Of juist beginnen. Bomen zijn bondgenoten, stille getuigen van wat zich onder hun kroon afspeelt. Voor de een is bos geheimzinnig, eng of mysterieus. Voor een ander (mij) beschermend, veilig of zelfs verbindend. In mijn werk probeer ik alle kanten te belichten’. 

Wendy is in 2013 als beeldend kunstenaar afgestudeerd aan de Kunstacademie Haarlem. In 2021 heeft Wendy zich aangesloten bij kunstenaarsvereniging LKG De Ploegh.